(7) صِرَطَ الَّذِينَ اءَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِالْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلاَالضَّآلِّينَ
راه كسانى كه آنها رامشمول نعمت خودساختى،نه غضب شدگان ونه گمراهان
مراد ازنعمت در (انعمتَ عليهم )،نعمتِ هدايت است . زيرا درآيه ى قبل سخن ازهدايت بود. علاوه بر آنكه نعمت هاى مادى راكفّار ومنحرفين وديگران نيز دارند.
(6) اهْدِنَا الصِّرَطَ الْمُستَقِيمَ
مارابه راه راست هدايت فرما.
اهْدِنَا =
این عبارت را "راهنمایی کن مارا" ترجمه کرده اند ولی مسئله عمیقتر از اینهاست.زیرا راهنمایی به صراط مستقیم توسط پیامبران و قران و علما صورت گرفته است که خود نیز مکرر همین امر را میخواهند که باید پرسید مگر خود بر صراط نیستند؟
(5) إِيّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ
عبودیت به معنای تسلیم محض است.
در ادبیات فارسی کلمه بندگی از ریشه بند به معنای اویزان شدن و گره خوردن به چیزیست و عبد کسی است که در همه حال وابسته و گره خورده به خداوند باشد.افراد ضعیف النفس همین که داشتن دین بخواهد دنیایشان را به خطر بیاندازد بندِ بندگی را پاره میکنند و خدا را تا وقتی میخواهند که اسایش دنیایشان برقرار باشد.
(4) مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ
(خدايى كه ) مالك روزجزاست .
خدا به دلیل رب العالمین بودنش، هم مالک دنیاست وهم مالک اخرت ولی با اکتفا به بیان مالکین بوم الدین ، اهمیت و اداره انرا گوشزد میکند زیرا رسیدگی به اعمال بندگان چنان حساس است که از غیر خدا ساخته نیست.