17 بقره

7) مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِى اسْتَوْقَد َنَاراً فَلَمَّآ اءَضَآءَتْ مَاحَوْلَهُ ذَهَبَ اللّهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَكَهُمْ فِى ظُلُمَتٍ لايُبْصِرُونَ

مَثل آنان (منافقان )، مَثل آنكسى است كه آتشى افروخته، پس چون آتش اطراف خود راروشن ساخت، خداوند روشنايى ونورشان را ببرد وآنان را درتاريكى هايى كه (هيچ ) نمى بينند، رهايشان كند.

مَثَلُهُمْ= مثال، براى تفهيم مطلب به مردم،نقش ‍ مؤثّرى دارد. مسائل معقول را محسوس وبدين وسيله راه را نزديك وعمومى مى كند، درجه اطمينان را بالا مى برد ولجوجان را خاموش مى سا زد. درقرآن مثالهاى فراوانى آمده است اين آيه نيز درمقام تشبيهِ مجموعه اى ازروحيّات وحالاتِ منافقان است .

اسْتَوْقَد َنَاراً= استیقاد=مصدر استوقد= آتش افروختن     وَقود=هیزم 

ادامه نوشته

16بقره

(16) اءُوْلََّئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُاْ الضَّلَلَةَ بِالْهُدَى فَمَارَبِحَت تِّجرَتُهُمْ وَمَاكَانُواْ مُهْتَدِينَ

آنان كسانى هستند كه به بهاى (ازدست دادن ) هدايت، خريدار ضلالت وگمراهى شدند. امّا اين داد وستد، سودشان نبخشيد ودرشمارِ هدايت يافتگان درنيامدند. (ويا به اهداف خود راهى نيافتند.)

 

این ایه خاطر نشان میکند که هدایت و ضلالت با یکدیگر در تضادند و هرکس یکی را گرفت دیگری را از دست میدهد لذا قران انرا به معامله تشبیه کرده است.

اءُوْلََّئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُاْ الضَّلَلَةَ بِالْهُدَى=اِشتَری=شَری ا=خرید

ادامه نوشته

15بقره

 (15) اللّهُ يَسْتَهْزِىءُ بِهِمْ وَيَمُدُّهُمْ فِى طُغْينِهِمْ يَعْمَهُونَ

خداوندآنانرا به استهزا مى گيرد وآنان را درطغيانشان مهلت مى دهد تاسرگردان شوند.

اللّهُ يَسْتَهْزِىءُ بِهِمْ= يَسْتَهْزِىءُ =هُزُو=استهزا میکند

خداوند با خوار و حقیر ساختن منافقان، آنان را به استهزا خواهد گرفت.
استهزاى منافقان ازسوى خدا، کیفر تمسخر آنان نسبت به اسلام و جامعه ایمانى است.
كيفرهاى الهى،متناسب باگناهان گنهکاران است.انّمانحن مستهزؤن ، اللّه يستهزئ بهم

امام رضا عليه السّلام درتفسير اين آيه مى فرمايد: خداوند، اهل مكر وخدعه واستهزا نيست لكن جزاى مكرواستهزاى آنانرا مى دهد. همچنان كه آنان را در طغيان وسركشى خودشان،رهامى كندتاسردرگم وغرق شوند.وچه سزايى سخت تر ازقساوت قلب وتسلّط شيطان ووسوسه هاى او،ميل به گناه وبى رغبتى به عبادت، همراهى وهمكارى باافراد نااهل وسرگرمى به دنيا وغفلت از حقّ كه منافقان بدان گرفتار مى آيند.

ادامه نوشته

14 بقره

(14) وَإِذَا لَقُواْ الَّذِينَ ءَامَنُواْ قَالُوَّاْ ءَامَنَّا وَإِذَا خَلَوْاْ إِلَى شَيَطِينِهِمْ قَالُوَّاْ إِنَّا مَعَكُمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِءُونَ

وچون بااهل ايمان ملاقات كنند گويند: ما (نيزهمانند شما) ايمان آورده ايم . ولى هرگاه با (هم فكران ) شيطان صفت خود خلوت كنند، مى گويند: ما با شما هستيم، ما فقط (اهل ايمان را) مسخره مى كنيم .

و إذا لقوا الذین ءامنوا=لَقُو=لَقِیَ=دیدار کردند/ ملاقات نمودند

قَالُوَّاْ امَنَّا =به هر اظهار ايمان، نبايد اعتماد قطعى كرد وبايد مواظب عوامل نفوذى بود.  

 قالواآمنا... قالواانّامعكم= منافق، نان را به نرخ روز مى خورد

اظهار ايمان از سوى منافق موقتى است، ولى كفر او پايداروثابت است . (آمنّا،انّامعكم  (ايمان باجمله فعليه وكفر باجمله ى اسميّه آمده وجمله اسميّه نشانه دوام وثبوت است

ادامه نوشته